Hoe ik op het idee van Loperswol kwam…

Max Wohlgemuth Kitslaar initiator van Wandelen Zonder Blaren

Initiator: Max Wohlgemuth Kitslaar

Tijdens een korte pelgrimstocht naar Rome met een paar vrienden kwam ik er achter dat een plukje schapenwol een wonder van verlichting kan betekenen. Want al de eerste dag voelde ik een forse blaar opkomen, en kreeg een vriendin zo’n last van een knellende schoen dat zij vreesde de tocht te moeten opgeven.

Gelukkig kon ik toen een paar plukjes schapenwol uit mijn rugzak toveren.

Die had mijn buurvrouw bij het uitzwaaien in mijn rugzak gestopt. Buurvrouw boerin Petra die schapen heeft, en die ook wel eens op onze twee kids past. Terloops had ze gezegd dat die pure schapenwol misschien wel van pas kwam, als kussentje voor gevoelige plekken. Zo was ik op pad gegaan, met een piepklein zakje vol onverwachte cadeautjes. Want daardoor kreeg ik geen enkele blaar, en die vriendin kon gelukkig de tocht gewoon uitlopen. Zo kwam ik op het idee om schapenwol te gaan verkopen.

 
 

Van Nederlandse schapen tot bij Belgische wandelaars

Onze eerste schapenboerin: Petra

Jaarlijks wordt ruim anderhalf miljoen kilo Nederlandse schapenwol weggegooid. Boeren moeten zelfs betalen om van hun wol af te komen.

Dit terwijl wol van Texelaarschapen en Friese melkschapen, die veel in Nederland voorkomen, een hoog gehalte aan natuurlijk wolvet bevat, wat het geschikt maakt voor gebruik in je wandelschoenen.

 

Het helpt effectief tegen blaren, likdoorns, hielspoor en andere klachten, zodat je comfortabel kunt blijven wandelen. De Loperswol die je straks tussen je tenen steekt, is afkomstig van de boerderijen van Petra, Theo en Arno. Om wol weer de waardering te geven die het ooit had, betalen wij ze een eerlijke prijs. Doordat we de boeren persoonlijk kennen, weten we precies van welke schapen onze wol komt. Geen anonieme wol van overzee dus, maar zachte en hoogwaardige wol van uit de buurt.

 
 
 
 

Verwerkt door mensen met een arbeidsbeperking

De wol wordt eerst met de hand schoongemaakt, niet met zeep. Dan in zakjes gestopt, en van stickers en stempels voorzien. Allemaal door mensen met een arbeidsbeperking die moeite hebben om een reguliere job te vinden, en die zijn aangesloten bij een sociaal ontwikkelbedrijf. Door onze wol kunnen ze toch op een passende manier hun geld verdienen.

Hier laten we zien hoe Lopen Zonder Blaren is ontstaan: